یوسف مرادیان بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری «حوزه»، درباره ویژگیهای سینمای دینی، اظهار کرد: شاید در گام نخست فیلم دینی آثاری به نظر آیند که به واقعهای تاریخی در صدر اسلام توجه دارند یا اینکه در کارهای مورد نظر، زندگی یکی از انبیاء مد نظر قرار گرفته باشد، همانند سریال «یوسف پیامبر» که به زندگی انبیایی از بنی اسرائیل توجه کرده بود. این شرط ممکن است درست باشد، اما کافی نیست، زیرا فیلم یا سریالی که به زندگی انبیا پرداخته، ممکن است صرفاً یک اثر تاریخی باشد که در آن موضوعات دینی به شکل مطلوبی مد نظر قرار نگرفته باشد.
وی افزود: حال ممکن است این سوال در ذهن پیش آید. به هر حال سریالی که در آن زندگی انبیا روایت میشود به نوعی کلام خدا در آن اثر مد نظر قرار میگیرد، برای همین آن کار را باید یک اثر دینی نامید. در جواب این مطلب باید گفت صرف بیان کلمات نمیتواند کاری را تاثیر گذار کند، بلکه آن فیلمی اثر موفق دینی است که بتواند به روی مخاطب خود تاثیر بگذارد. برای گفته خود مثالی ذکر میکنم. من چند سال پیش در فیلمی به نام «سینه سرخ» بازی کردم. در این کار نقش یک کشیش مسیحی را ایفا میکردم که با یک روحانی دوست بود و رابطه این دو باعث شده بود مردم زندگی راحتتر و اخلاقیتر در پیش گیرند.
این بازیگر ادامه داد: منظورم از گفته فوق این است که، کار دینی را زمانی میتوان یک اثر موفق و تاثیرگذار نامید که تماشاگر تحت تاثیر آن قرار گیرد، والا اثری که پوسته و ظاهر دینی دارد، تنها تصویری است که ساعاتی تماشاگر را سرگرم میکند. نکته دیگری که در این رابطه میخواهم به آن اشاره کنم، این که فیلم دینی باید در جهت نزدیکی انسانها به یکدیگر نیز حرکت کند. در کلامی دیگر، اثر موفق دینی میبایست در جهت تقریب مذاهب قدم بردارد، چون انسانها با زندگی کنار هم قادرند به خدا نزدیک شوند.
مرادیان با تاکید بر اینکه فیلم دینی توان جلوهگری در ژانرهای مختلف را دارد، گفت: یکی از گونههایی که انتظار میرود محل مناسبی برای توجهات دینی باشد، موضوعات دفاع مقدس است، چون در این عرصه ما شاهد جانفشانی جوانانی بودیم که با تکیه به ایمانشان به جنگ در مقابل بدخواهان انقلاب رفتند. نکته جالبتر اینکه، تنها جوانان مسلمان نبودند که به دفاع از کشورشان برخاستند، بلکه ما رزمندگان و شهدایی بسیاری داشتیم که از اقلیتها بودند، اما با تکیه به ایمانشان به جهاد در مقابل متجاوزان پرداختند. این ویژگیها، ظرفیتی بالا در سینمای دفاع مقدس است که متاسفانه تا به امروز چندان به آن توجه نشده و این حوزه صرفاً به عنوان محلی برای نشان دادن حس سلحشوری در نظر گرفته شده است.
این بازیگر در پاسخ به این سوال که آیا وی به عنوان بازیگر، نقش دینی برایش متفاوت با دیگر کارهای پیشنهادی است؟ گفت: اینکه صرفاً یک فیلم داستانی دینی داشته باشد برایم مهم نیست، بلکه پیام و تاثیرگذاری که کار دارد برایم دارای اهمیت است، اما یک نکته را باید متذکر شوم، آنهم این است که وقتی بازیگر در انتخابش بیش از هر چیز به روی کیفیت متن توجه کند در حقیقت به روی اخلاقیات توجه کرده است، رویکردی که در نهایت ما را به سمت اخلاقگرایی هدایت خواهد کرد.
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی، سینما به سوی گیشه متمایل شده است، بیان کرد: در نگاهی ساده به فیلمهایی که روی پرده هستند میتواند فهمید که توجه به گیشه اصلیترین فاکتوری است که در سینمای امروز ما اهمیت دارد. این نکته باعث شده فیلمهایی نظیر به وقت شام کمتر تولید شوند، در صورتیکه این دست آثار انتظار میرود ارزشهای انقلاب ما را در دنیا فریاد زنند. جدا از این فیلمهایی نظیر «لاتاری» نیز با ظاهری سینمایی و تماشاگرپسند به ارزشهایی میپردازد که انقلاب بر پایه آن شکل گرفته است.
مرادیان در بخش دیگری از این گفتوگو درباره انگیزههای خود برای ورود به عالم هنر چنین توضیح داد: معمولاً افرادی که به عرصه بازیگری ورود میکنند دو انگیزه جدی برای کار خود دارند. ابتدا کسانی که این حوزه را برای شهرت و محبوبیت دوست دارند و به آن ورود میکنند. دوم کسانی که کار هنری کردن برایشان اهمیت دارند. من به شخصه سعی میکنم، جز دسته دوم باشم، چون تجربه ثابت کرده، افرادی که تنها برای شهرت به سینما ورود میکنند، ماندگاری چندانی در این حوزه نخواهند داشت.
وی در جواب به سوال پایانی مبنی بر اینکه وضعیت اشتغال در حوزه بازیگری چگونه است، گفت: به شخصه از کار و موقعیتم راضی هستم، اما متاسفانه این شرایط برای همه بازیگران فراهم نیست، زیرا پیشکسوتانی وجود دارند که مدتها خانه نشین میشوند تا نقشی به آنها پیشنهاد شوند. در چنین شرایط یک سرخوردگی در بین هنرمندان پیش خواهد آمد که به نظرم رواج آن برای جامعه هنری بسیار خطرناک خواهد بود. با این توضیح به مسئولان سینمایی توصیه میکنم شرایطی فراهم آورند که تمامی اهالی هنر هفتم امکان فعالیت داشته باشند.